Út út út

Við komum heim í gærkvöldi eftir frábæra Íslandsferð.
Þó var eitt sem var miður gott og var að gera mig nettgeggjaða en það var vöntun á einhverri útivist að ráði. Eina útivistin í fimm daga, var inn og út úr lest, flugvél, bíl og húsi. Veðrið á suðvesturhorni Íslands var að meðaltali átta stiga hiti, sjö metrar á sekúndu og rigning. Nákvæmlega eins og hérna í Sönderborg, svo að í rauninni var ekkert að veðri – við vorum bara svo bissí! Við hittum fólk í hollum og stundum voru fjögur holl á dag. Fatnaðurinn sem var meðferðis var af skornum skammti og alls ekki vatnsheldur. Svo var líka svo dimmt. Við Fúsi vorum bæði búin að gleyma hversu dimmt getur orðið á Íslandi og slík var gleymskan að við höfum í nokkur ár sagt við Danina: „Ha, dimmt á Íslandi á veturnar? Nei alls ekki, ekkert dimmara en hérna…“ En það er bull, það er rosalega dimmt og við sváfum stundum til klukkan tíu á morgnana því að við héldum að það væri hánótt. Því fór öll möguleg útivist fyrir ofan garð og neðan.

Ég gat ekki beðið eftir að komast út í dag. Mér var orðið illt í öllum tánum, hægri ökkla, vinstri kálfa og báðum lærunum strax á jóladag. Ég hef heyrt um fólk sem fer stundum ekki út fyrir hússins dyr í marga daga yfir hátíðarnar og liggur bara í sófanum. Á því hef ég lítinn skilning.
Veðrið í Sönderborg í dag var átta stiga hiti, sjö metrar á sekúndu og mígandi rigning. Ég sagði við Fúsa að ég nennti ekki í skóginn heldur vildi ég fara á opnustu og lengstu ströndina í nágrenninu, þar sem blæs svo vel. Það er Kærneland. Sama þótt Vaskur yrði allur út í sandi sem og skórnir okkar og buxur. Enda hef ég alltaf tekið skemmtun fram yfir skít. Sem minnir mig á þegar við fluttum til Danmerkur og uppgötvuðum og upplifðum strandlífið. Það var sól dag eftir dag, eitthvað sem ég var að sjálfsögðu vön að austan en hita í þessum mæli var ég ekki vön. Ég forgangsraðaði auðvitað ströndinni (skemmtuninni) og íbúðin okkar safnaði á meðan sandi (skít) því að veðrið gat hætt að vera svona gott hvenær sem var. Þannig var þetta eiginlega í nokkur ár, ég vildi nýta góða veðrið og því var lítinn mun að sjá á ströndinni og íbúðunum sem við bjuggum í, hvað sandmagnið varðaði.

Skemmtun fyrst, skítur svo. Alltaf.

Göngutúrinn í dag var meiriháttar stórkostlegur, ferskur og ilmaði af þara og salti. Ég ætla, þegar ég fer að sofa í kvöld, að biðja æðri máttarvöld um rok og rigningu á morgun. Það er best.